arkadaşlar bence bu albüm (ve de octavarium albümü) için çok acımasızca eleştiri yapılıyor şöyleki özellikle 2. CD de six degrees of inner turbulence sı dinlerken kendime şöyle demiştim:bu adamlar nerdeyse kullanmadık nota kullanmadık ses bırakmamışlar...
Bence progressive muzik tüm müzik türlerinin döküldüğü(edebiyata dair pek çok öğeyi barındırdığı da malum) devasa bir göl ve böylesine geniş alt yapıya sahip bir müzik türünü dinliyorsak eğer bize sunulan farklı eserlere aynı ölçüde esnek bakabilmeliyiz,çünkü bu farklılık unutmayalım progressive müziğin özüdür..

arkadaşlar bu album ilk dinlediğimde beni pek sarmayan fakat daha sonra anlamını çok iyi kavradığım tam bir başyapıt.özellikle 2.cd de about to crash reprise da tüylerim diken diken olurken aklıma tek bir şey gelidi:adamla kullanmadık melodi bırakmamışlar.... Blind faith ten hiç bahsetmiyorum bile.....